De geheimen van de tuinman ontsluierd


1. We moeten dan wel onze tuin kweken,
Candide, het einde voor jou,
een begin voor anderen.

Voltaire werd er beroemd mee.
Hij hoefde niet te zwijgen.

Ik heb jaren gezwegen
en mijn tuin gekweekt.

Een geheime tuin
die ik nu open,
einde en begin.


2. Kennen wij het pad
dat leidt naar de zwarte roos
in duistere nacht,

in het maanlicht?

We sloegen een weg in
die geurde naar jasmijn,
aroma van avondthee.

Voor de dag
zich liet doorboren
door de nacht

in het maanlicht.


3. De roos mocht dan al
met geweld zijn overgeplant,
ik vond het pad terug
en bracht haar mest.

Ze werd uitgerukt
en sloeg zwart uit.

Ik werd van 't zwart bevangen.
Tegen heug en meug verloor ik
het rozenperk. De doornen
hadden me gestoken.

Alle wegen leiden naar Ergens,
behalve naar Rome of Parijs,
het aroma van jasmijn
of het paradijs.


4. Ik zocht een andere wereld op
geen ander leven viel me te beurt,
ik vond opnieuw rozengeur.

Naarmate de maanden
de jaren vorderden
gaf het perk leven
aan nog een zwarte roos.

Ik ben in die wereld gebleven,
kweekte mijn rozenperk voort,
rukte de zwarte roos weg,
gaf mest aan de grond
en
er groeide een gele roos, een ander leven.


5. Moeten we lachen, zullen we huilen
en wat als we – ja! – in schoonheid eindigen?

De tijden zijn er niet naar, nare tijden
met verschrikkelijke nieuwtjes,
verwarring, verveling, opschudding.

En zie, soms loop ik dan
en struikel in tegentijd heel even

met tenor sax en contrabas
mee tot
hemel en tuin elkaar omarmen.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Kosmisch - Cosmique

Onder geheim een houding

Precisie Précision