tieftalen 2

  Opgang   Opgaan in pijn, wat zoet zo afzien. Kou deert niet het naakte lichaam.   Er zit meer veerkracht in de tred, benen lichten licht de voeten op.   Striemend ontkiemt er vreugde, het ontgaat niet het slaat in.   Heel ver achter ons ligt uitgestrekt  het Avondland. Een sterke hand stuwt voort slaat je hardop naar een ochtendland.     Het komt hard aan, een traan welt op, rolt over je glimlach.   Fureur   S'élever dans la douleur,  comme c'est doux tant de souffrance. Le froid  n'affecte pas le corps nu.   Il y a plus d’énergie dans la démarche, les jambes à la légère soulèvent les pieds.   Flagellée, la joie germe, elle ne s'échappe pas, elle brise.   Loin derrière nous gît l'Occident. Une main forte t'enfonce en avant te bat vers une terre matinale.     Il frappe fort, une larme coule, roulant sur ton sourire.

  Woelingen                                               Er woelt een woede die zich een weg boort een bloedbaan drilt om jouw aarde   graait zo van je weg.   Geen ster houdt het in de gaten, zwarte of andere.   Zo zonder enig einde rijgt de boor zich zweetparels bijeen aan elkaar.   Het hoeft dan ook gezegd dat als een schreeuw weergalmt alles ver voorbij het einde uitspat.     Rage             Une rage sévit qui perce son chemin pique une voie sanguine autour de votre terre et vous l'arrache.   Aucune étoile ne garde à l'œil, un trou noir ou autre.   Ainsi sans fin la foreuse enchaîne les perles de sueur dans un ensemble.   Inutile de dire que que lorsqu'un cri résonne tout éclabousse bien au-delà de la fin.